فایده‌گرایی ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

Overviewمعانی یوتیلیتاریانپیشینه تاریخیسودگرایی کلاسیکتحولات قرن بیستمنظریه بنتاماشکالات استوارت میلارزیابی و نقد مکتب منفعت‌گرایی

فایده‌گرایی، سودمندگرایی، فایده‌باوری، اصالت سود، اصالت نفع یا یوتیلیتریانیسم (به انگلیسی: Utilitarianism) که مطلوبیت‌گرایی و منفعت‌گرایی نیز ترجمه شده‌است، شاخه‌ای از نظریه‌های اخلاقی پیامدگرایانه و تلاشی برای پاسخ به این پرسش است که: «چکار کنیم؟» بنا به سودمندگرایی، اخلاقی‌ترین عمل، عملی است که «سودمندترین گزینه برای طرفین اثرپذیر» باشد، حتی اگر مضر (ذاتاً شر) باشد. گرچه در فایده‌گرایی فردیت و اختلافات فردی لحاظ می‌شود ولی همه آنها در پس پیامدگرای به حداکثر رساندن مطلوبیت و مفاهیم مرتبط با آن لحاظ می‌گردد؛ مثلاً جرمی بنتام، بنیانگذار سودمندگرایی، سودمندی را چنین توصیف کرد: «آن ویژگی در هر چیزی که با آن ویژگی، آن چیز به ارائه سود، get price